RIP Second Life
Het gaat slecht met Second Life. Aanvankelijk werden gebruikers getrokken door de sfeer van ‘alles moet kunnen’. Maar na een reeks schandalen patrouilleert de politie in de virtuele wereld en wordt de roep om meer regels luider. Het begin van het einde van een bijzonder project.
Eén van de manieren om Linden Dollars te verdienen, is werken als virtuele prostituee of paaldanseres. Seks is dan ook altijd een belangrijke bezigheid geweest in Second Life. De meest bizarre fantasieën worden uitgeleefd. In het gadgetblad Bright schreef journaliste Marie-Claire
van den Berg verrukt over haar eigen ervaringen.
“Het is een soort mix tussen de ouderwetse chatbox en een filmdecor, waarbij de regie bij de gebruikers ligt: een paradijselijke omgeving die zindert van seks,” aldus Van den Berg “De bewoners van Second Life zijn onafhankelijk, tolerant, vriendelijk en vooral boter-, botergeil.” Enthousiast vertelt ze hoe je zelfs geslachtsdelen kunt kopen in Second Life. “De handel in genitaliën tiert welig in het spel. Ook de vrouwelijke lichaamsdelen vinden gretig aftrek. Er zijn tepels in alle kleuren, vormen en maten te koop in speciale skinshops en de vagina’s gaan als warme broodjes over de toonbank.”
Maar ook de duistere kant van Second Life wordt door de journaliste aangestipt. “Als we ons laten teleporteren naar een chic escortbureau blijkt tot onze grote schrik dat Hope, onze escort, eruitziet als een minderjarig meisje.”
En daar zit hem de kneep. Second Life is wel erg aantrekkelijk voor activiteiten die het daglicht niet verdragen. Zo kunnen volwassenen ongestoord een kinderlijke avatar aanmaken, zoals dat waarschijnlijk het geval was bij de escort van Marie-Claire, en daarmee pedofiele fantasieën ensceneren. De ophef was groot toen pedofielen zelfs hun eigen ruimtes op Second Life hadden gecreëerd. Overigens mogen kinderen Second Life niet gebruiken. Zij kunnen terecht op Teen Second Life, dat overigens gebruikers werft door middel van sexy meisjesavatars.
Virtuele zedenmisdrijven hebben zelfs geleid tot politiepatrouilles in Second Life. Zo vroeg het Brusselse parket rechercheurs van de Federal Computer Crime Unit de wereld in de gaten te houden. Aanleiding was een ‘verkrachting’ in de virtuele wereld. De Duitse politie deed onderzoek naar de uitwisseling van kinderporno binnen Second Life. En vorig jaar maakte het Nederlands Openbaar Ministerie bekend proefprocessen te gaan voeren, zodat jurisprudentie ontstaat over virtuele kinderporno op internetsites als Second Life.
Al deze regels, hoe begrijpelijk ook, zullen de tanende populariteit van Second Life ons inziens niet helpen. “Second Life verandert langzaam in een spookstad” en “sterft langzaam uit”. Zo beschreef een journalist van Computer Idee de situatie in september. “Bedrijven die virtuele kantoren in de online wereld hebben opgezet, hebben deze kantoren inmiddels weer opgeheven. De gebruikers die nog over zijn hebben sowieso geen interesse in de aanwezigheid van grote corporaties in de online wereld.”
Deze conclusies werden getrokken uit het onderzoek van de Australische Kim MacKenzie, die haar proefschrift wijdde aan de online community. Ze concludeert dat veel mensen hun interesse in Second Life zijn kwijtgeraakt, waardoor de online wereld geen aantrekkelijk platform meer is voor bedrijven. De kantoren van Dell, Toyota, Coca-Cola, BMW, AOL en Vodafone waren zo goed als uitgestorven en de sporadische gebruikers die hier nog rondliepen, waren gelieerd aan de bedrijven zelf.
MacKenzie benadrukt ook dat Second Life zijn wervingskracht verliest door de instabiliteit van de software zelf. Eén op de vier maal crasht het programma. Een mogelijke oppepper zou kunnen bestaan uit het verbeteren van het platform en de toevoeging van nieuwe communicatiemogelijkheden, zoals spraakchat.
De onvrede is inmiddels zo groot dat er een heuse terreurbeweging binnen de virtuele werkelijkheid is opgestaan. De Second Life Liberation Army pleegt aanslagen nabij bedrijfspanden in de virtuele wereld. De terroristen, die een eigen website hebben, eisen meer politieke rechten voor avatars. Geruststellend wordt wel benadrukt dat schietpartijen en ontvoeringen zich tot de virtuele wereld zullen beperken. Ondertussen zouden echter ook real-life moslimextremisten de site gebruiken om volgelingen te rekruteren.
En
er is nog een kaper op de kust. Sony introduceert binnenkort Home. Deze
virtuele huiskamer is kant-en-klaar te benaderen vanuit elke PS3 met
internet en makkelijk vanaf de bank te besturen met je gamepad. Je kunt
er onder meer mee voice- en tekstchatten, alsmede afspraken maken voor online gamen. De trendwatchers op gaming-gebied verwachten er veel van. Home kan Second Life 2.0 worden.
Second Life begon als een schier anarchistisch
project. Alles was mogelijk. In 2003 werd de virtuele wereld ontworpen
als een leefomgeving die door de gebruikers geheel en al kon worden
ingevuld. Overigens was het concept van de virtuele wereld op zich niet
nieuw. Ook de Massively Multiplayer Online Role Playing Game World of Warcraft was een virtuele wereld. WoW was echter wel een fantasyspel met spelregels. Second Life kan helemaal ingevuld worden door de fantasie van de gebruikers, die de wereld bevolken met zelfontworpen avatars.
Eind
2006 werd het project een fenomeen door een hoos aan media-aandacht.
Bedrijven, kerkgenootschappen, ambassades en goede doelen uit de echte
wereld openden een vestiging in Second Life. Niemand wilde de boot missen.
Piramidespel
Betalingen in Second Life worden verricht met de Linden Dollar, genoemd naar de makers van het fenomeen, Linden Lab. Het nepgeld kan
bij de makers van het spel worden gekocht met echt geld. Ook kun je ze
verdienen door in het spel goederen of diensten aan te bieden. Slechts een paar grote spelers weten echt grote bedragen binnen te halen en daarom wordt de economie van Second Life wel vergeleken met een piramidespel.
“Het is een soort mix tussen de ouderwetse chatbox en een filmdecor, waarbij de regie bij de gebruikers ligt: een paradijselijke omgeving die zindert van seks,” aldus Van den Berg “De bewoners van Second Life zijn onafhankelijk, tolerant, vriendelijk en vooral boter-, botergeil.” Enthousiast vertelt ze hoe je zelfs geslachtsdelen kunt kopen in Second Life. “De handel in genitaliën tiert welig in het spel. Ook de vrouwelijke lichaamsdelen vinden gretig aftrek. Er zijn tepels in alle kleuren, vormen en maten te koop in speciale skinshops en de vagina’s gaan als warme broodjes over de toonbank.”
Maar ook de duistere kant van Second Life wordt door de journaliste aangestipt. “Als we ons laten teleporteren naar een chic escortbureau blijkt tot onze grote schrik dat Hope, onze escort, eruitziet als een minderjarig meisje.”
En daar zit hem de kneep. Second Life is wel erg aantrekkelijk voor activiteiten die het daglicht niet verdragen. Zo kunnen volwassenen ongestoord een kinderlijke avatar aanmaken, zoals dat waarschijnlijk het geval was bij de escort van Marie-Claire, en daarmee pedofiele fantasieën ensceneren. De ophef was groot toen pedofielen zelfs hun eigen ruimtes op Second Life hadden gecreëerd. Overigens mogen kinderen Second Life niet gebruiken. Zij kunnen terecht op Teen Second Life, dat overigens gebruikers werft door middel van sexy meisjesavatars.
Leerschool voor pedofielen
Hoewel in Second Life dus geen echte kinderen worden misbruikt, ligt het gevaar op de loer dat de fantasie een voorbereiding wordt op de realiteit. Psycholoog Jos Buschman, die veroordeelde pedofielen behandelt, zei vorig jaar in het televisieprogramma Netwerk: “Het is slechts een kwestie van tijd vóór de eerste dader is aangezet door Second Life. Omdat elke vorm van medium waar je fantasie kunt blijven uitvoeren, de daad stimuleert.” Second Life is volgens de psycholoog ‘een leerschool voor pedofielen’.
Virtuele zedenmisdrijven hebben zelfs geleid tot politiepatrouilles in Second Life. Zo vroeg het Brusselse parket rechercheurs van de Federal Computer Crime Unit de wereld in de gaten te houden. Aanleiding was een ‘verkrachting’ in de virtuele wereld. De Duitse politie deed onderzoek naar de uitwisseling van kinderporno binnen Second Life. En vorig jaar maakte het Nederlands Openbaar Ministerie bekend proefprocessen te gaan voeren, zodat jurisprudentie ontstaat over virtuele kinderporno op internetsites als Second Life.
Anti-gokwetgeving
Een ander kritiekpunt op Second Life was jarenlang het vele gokken op de site. Tot juli vorig jaar was gokken een van de populairste bezigheden in Second Life. De drie grootste virtuele pokercasino’s maakten echter een bescheiden winst: per maand zo’n 1500 Linden Dollar. Het gokken werd verboden omdat Linden Lab geen problemen wilde krijgen met de autoriteiten in landen met een strenge anti-gokwetgeving.
Volgens veel gebruikers is het ingrijpen van politie en Linden Lab niet genoeg. Deze inernetters willen nog meer reglementering. Dat blijkt uit onderzoek van EPN | Platform voor de Informatiesamenleving en het Platform Virtuele Werelden. Een kleine zeventig procent van de respondenten in dat onderzoek gaf aan wel eens te zijn lastiggevallen in de virtuele wereld, bijvoorbeeld door seksuele intimidatie. Dertig procent van de ondervraagden zei extra ordehandhaving te willen in virtuele omgevingen. Bewoners van virtuele werelden vinden de strafprocedure in de virtuele wereld vaak niet transparant, aldus het onderzoek.
Al deze regels, hoe begrijpelijk ook, zullen de tanende populariteit van Second Life ons inziens niet helpen. “Second Life verandert langzaam in een spookstad” en “sterft langzaam uit”. Zo beschreef een journalist van Computer Idee de situatie in september. “Bedrijven die virtuele kantoren in de online wereld hebben opgezet, hebben deze kantoren inmiddels weer opgeheven. De gebruikers die nog over zijn hebben sowieso geen interesse in de aanwezigheid van grote corporaties in de online wereld.”
Deze conclusies werden getrokken uit het onderzoek van de Australische Kim MacKenzie, die haar proefschrift wijdde aan de online community. Ze concludeert dat veel mensen hun interesse in Second Life zijn kwijtgeraakt, waardoor de online wereld geen aantrekkelijk platform meer is voor bedrijven. De kantoren van Dell, Toyota, Coca-Cola, BMW, AOL en Vodafone waren zo goed als uitgestorven en de sporadische gebruikers die hier nog rondliepen, waren gelieerd aan de bedrijven zelf.
MacKenzie benadrukt ook dat Second Life zijn wervingskracht verliest door de instabiliteit van de software zelf. Eén op de vier maal crasht het programma. Een mogelijke oppepper zou kunnen bestaan uit het verbeteren van het platform en de toevoeging van nieuwe communicatiemogelijkheden, zoals spraakchat.
De onvrede is inmiddels zo groot dat er een heuse terreurbeweging binnen de virtuele werkelijkheid is opgestaan. De Second Life Liberation Army pleegt aanslagen nabij bedrijfspanden in de virtuele wereld. De terroristen, die een eigen website hebben, eisen meer politieke rechten voor avatars. Geruststellend wordt wel benadrukt dat schietpartijen en ontvoeringen zich tot de virtuele wereld zullen beperken. Ondertussen zouden echter ook real-life moslimextremisten de site gebruiken om volgelingen te rekruteren.
Reacties
Een reactie posten