Renée Soutendijk: "Naarmate je ouder wordt, is wat anderen van je vinden minder belangrijk"

Na een mislukte eerdere poging in de jaren negentig van de vorige eeuw, breekt Renée Soutendijk nu toch echt door in Hollywood met Suspiria, de remake van Dario Argento's horrorklassieker. In 2001 keek ik met de toen 44-jarige actrice terug op haar carrière toen dan toe. De aanleiding was een retrospectief op het Nederlands Film Festival ter gelegenheid van haar 25-jarig jubileum als actrice. Hieronder volgt de volledige tekst.

"Dat ik 25 jaar in het vak zit, beschouw ik als een mijlpaal. En ik ben blij dat het festival het ook opmerkte. Maar door zo'n terugblik lijk je ook uitgerangeerd. En ik heb nog veel plannen en passie voor nieuwe rollen!

Ik heb Het Meisje Met Het Rode Haar uitgekozen als de film om een reünie van te houden [op het filmfestival]. Het was mijn eerste echte hoofdrol. In mijn herinnering pasten alle elementen perfect in elkaar: scenario, regie, vormgeving en keyfiguren op de set. Ik vind het leuk hem na twintig jaar weer groot geprojecteerd te zien, maar ik heb hem nooit meer gezien sinds de tijd waarin hij werd gemaakt. Ik verheug me er ook op al de medewerkers weer te zien."

Is Het Meisje Met Het Rode Haar het hoogtepunt uit je carrière?

"Over veel producties ben ik tevreden, maar ik moest er één kiezen. Van de pakweg 55 films die ik heb gemaakt, is de helft de moeite waard: een goed gemiddelde. Soms denk ik wel eens: die film had ik niet moeten doen, maar dat weet je nooit van tevoren. Het spelen in buitenlandse films heeft als extra risico dat je niet weet wat je hebt aan de medewerkers van een film."

Maandag geef je samen met dramacoach Judith Weston een workshop acteren. 

"Behalve terugkijken in de tijd wil ik via het festival ook uitdragen wat me nu bezighoudt. Bij het Maurits Binger Film Insituut heb ik Judith Weston leren kennen, die regisseurs leert hoe je met acteurs moet omgaan. Ik wil de jonge generatie acteurs laten zien wat deze lieve en inspirerende vrouw te bieden heeft. Er loopt onder de jonge acteurs heel wat talent rond, maar jammer genoeg laat het bioscooppubliek het afweten."

Wat ga je de jonge garde precies onderwijzen? 

"Ik ga een tekst met ze analyseren en speloefeningen met ze doen om een zo volledig mogelijk karakter met een zo groot mogelijk echtheidsgehalte neer te zetten. In 25 jaar doe je veel ervaring op en daarmee wil ik jonge acteurs helpen."

Any regrets?

"Mij wordt wel gevraagd of er een rol is die ik graag had willen hebben en nooit heb gekregen. Die rol bestaat niet, en als die bestond, had ik alles eraan gedaan om die te krijgen. Well heb ik ideeën over wat voor rollen ik als ouder wordende actrice wil gaan spelen: een rol als die van Charlotte Rampling in Sous Le Sable of Ellen Burstyn in Requiem For a Dream. Voor zulk soort rollen wil ik al mijn lef uit de kast halen. Naarmate je ouder wordt, is wat anderen van je vinden minder belangrijk. Dat werkt bevrijdend."